Gitmeler, aslında kalacağımızın habercileridir. Bedenler birbirinden uzaklaşınca özlem denen dikenli sarmaşıklarla örtülü yollarda rastlarız kendimize. Ayaklarımız götürebildiği kadar götürür bizi uzağa fakat gönül tek bir adım dahi kıpırdamaz yerinden. Kimde bıraktıysak onda kalır. Geçtiğimiz her yere çölü yağdırırız gözyaşlarımızla.
Ve sevdanın kurak denizlerinde ölmeyi öğrenerek yanmaktayken buluruz kendimizi...

Sırtında başka aşkların ahını
Omuzunda günahını
Gözlerinde umursamazlığını getireceksen
Böyle geleceksen gelme yar...
Özlem Tanrıkulu